Het is al weer even geleden dat ik hier wat geplaatst heb. Dit betekend niet dat het perse goed gaat. Mama heeft sinds vorig jaar oktober continu blaasonstekingen en dat beïnvloed de medicijnen voor de Parkinson ontzettend. Mama heeft steeds minder goede uren op een dag en we zien weer achteruitgang. Ze heeft veel off periodes waarin ze niks kan en dat is ontzettend moeilijk voor haar maar ook voor ons om aan te zien. Haar hoop is dan ook gevestigd op de nieuwe pomp waar ze zich voor heeft aangemeld.
Duodopa pomp zo word het genoemd. Het is een kastje die je in een soort hip tasje 24 uur bij je draagt. Het word enkel losgekoppeld als je gaat douchen of wilt zwemmen. In het kastje zit een spuit met daarin het medicijn die rechtstreeks via een infuusslang de buik van mama in word gepompt. Dit moet gaan zorgen voor minder off periodes voor mama maar zoals met alles is het de vraag of dat het gaat doen en het heeft ook inwerk tijd nodig.
Het is maandagmorgen kwart voor tien als papa de auto voorrijd en ik in stap. Vandaag brengt papa ons en blijf ik bij mama de hele dag zodat papa kan werken. Mama is wat nerveus maar oogt oke.
Ik rijd mama in de rolstoel naar boven en we melden ons aan. We krijgen een kamer toegewezen en mama heeft de kamer voor zichzelf dat is al erg fijn. De komende vier dagen moet ze hier vertoefen wat ze al vreselijk vind dus een eigen kamer is dan wel fijn. Het wachten kan beginnen, we spelen een spelletje en kletsen wat. Op de foto ziet ze er vrolijk uit maar dat zijn mama haar goede momenten. Rond 12 zakt ze weer in een en kan ze niet zoveel meer. De verpleegkundige komt langs en alle testen worden afgenomen. Hierbij moet je denken aan geheugentesten (woorden onthouden) en motorische testen. Alles komt voorbij en mama is op alles gecheckt.
Dan komt Ilona de wijkverpleegkundige die de pomp komt instaleren. Mama is zo off dat Ilona zegt je gaat hier zo vanaf komen, het komt goed echt waar. Ik hoop het roept mama en de tranen beginnen te rollen. We krijgen van a tot z uitleg over het instaleren van de pomp en nemen alles goed door. De pomp gaat aan en de verpleegkundige gaat weg. We zijn weer met zn tweeën en na een half uur merken we alweer dat mama opleeft. Ze heeft nu een dosis medicijnen gehad en ze word er best over bewegelijk van. Dit ervaart ze zelf niet als vervelend gelukkig, ze heeft dit liever als de off periodes.
Ilona ziet dit later ook en verteld dat dit heel normaal is en we dit de komende dagen moeten gaan reguleren. Je lichaam en je hersenen moeten gaan wennen aan iets nieuws en dat gaat tijd kosten. We hopen en bidden dat dit mama echt gaat helpen.
Om kwart over vier vertrek ik naar huis en komt papa mij aflossen. De komende dagen blijven spannend. We hopen dat ze vanacht een beetje kan slapen en dat ze gauw weer thuis mag zijn op haar eigen vertrouwde plek.
Mama je bent een strijder! We zijn trots op je.
Reactie plaatsen
Reacties